Kwestia odszkodowania początkowo może wydawać się niejasna. Wystarczy jednak zwrócić uwagę na kilka reguł, aby zrozumieć zapisy w polisie. Dzięki nam dowiesz się, komu przysługuje odszkodowanie w wynajmowanym mieszkaniu.
Wynajmujący, a więc właściciel, powinien ubezpieczyć przede wszystkim mury oraz stałe elementy nieruchomości. Obejmuje to okna, drzwi, podłogi czy zabudowane sprzęty AGD. Najrozsądniejszą opcją dla lokatora, zwanego również najemcą, jest ubezpieczenie wyposażenia – elementów ruchomych oraz zakup OC w życiu prywatnym. Dzięki temu nie będzie musiał obawiać się o należące do niego mienie. OC obejmie natomiast ewentualne szkody wyrządzone przez lokatora osobom trzecim, np. sąsiadom. To optymalny podział, który pozwala na niemalże kompleksowe zabezpieczenie mieszkania. Takie ubezpieczenie nieruchomości dwiema polisami na dodatek zminimalizuje koszty.
Oprócz tego, dla pełnej ochrony, można wykupić ubezpieczenie mebli, elementów szklanych oraz zabezpieczenie na wypadek przepięcia lub kradzieży z włamaniem. Cena polisy wyniesie od około 200 do 550 zł za rok, w zależności od m.in. wartości mieszkania, wyposażenia, metrażu lokum i wybranych dodatkowych rozszerzeń ubezpieczeniowych.
Może zdarzyć się, że uszkodzeniu ulegnie rura biegnąca w pionie, przez co dojdzie do zalania. W takiej sytuacji szkody pokrywa polisa zarządcy bloku. Środki są wtedy rozdzielane, w zależności od tego, co w mieszkaniu uległo uszkodzeniu. Odszkodowanie może więc dostać zarówno wynajmujący, jak i lokator. Podobnie w sytuacji, gdy lokum zostanie zalane z winy sąsiada.
Nieco inaczej wygląda to natomiast w przypadku kradzieży z włamaniem. Odszkodowanie również może zostać przyznane właścicielowi i najemcy, jednak obaj muszą posiadać właściwe polisy. Może się zdarzyć, że tylko jedna strona jest ubezpieczona od kradzieży. W takiej sytuacji wyłącznie ona otrzymuje rekompensatę ze swojej polisy, za należące do niej skradzione mienie.
Wysokość rekompensaty zależy od wielkości strat oraz określonej sumy ubezpieczenia (SU). Wartość świadczenia będzie odpowiadała ustalonemu SU. W przypadku częściowego uszkodzenia mienia, wypłacony będzie stosowny procent sumy. Jeśli naprawa dóbr będzie niemożliwa lub nieopłacalna, zostanie zwrócone całe SU.
Warto przy tym wspomnieć, że celowe ustalanie zawyżonej sumy zwykle mija się z celem. Wpisanie wysokiej kwoty wiąże się z wyższymi składkami. Po wypadku zaś rzeczoznawca z firmy ubezpieczeniowej wycenia szkody, doszacowując rekompensatę. Wybranie zaniżonej kwoty, aby obniżyć składkę, również nie zawsze jest najlepszym wyjściem. Jeśli suma ubezpieczenia w polisie będzie zbyt mała, otrzymamy też mniejsze odszkodowanie.
Przed ubieganiem się o wypłatę rekompensaty należy pamiętać o kilku wyjątkach. Ubezpieczyciele powszechnie wyłączają z umów odpowiedzialność m.in. za straty wynikłe z celowego działania, szkody spowodowane pod wpływem substancji psychoaktywnych i zniszczenia wywołane przez niewłaściwe użytkowanie sprzętu. Ponadto warto jest przeczytać OWU (ogólne warunki ubezpieczenia). Dowiemy się stamtąd, jak zdefiniowane są konkretne zdarzenia oraz przeczytamy o kluczowych ograniczeniach wypłat.
Zdj. główne: Harmen Jelle van Mourik/unsplash.com
